گریه تربیتی

گریه تربیتی

ایام سوگواری که می شود تب و تاب این مسأله هم زیاد می شود . دغدغه ایست تربیتی.

وقتی واردیک مراسم هیئتی می شوی ،همه جا تاریک است ، مداح یا سخنران در حال صحبت احساسی هستند. فضا را طوری محیا کرده اند که مستمع با یک یا حسین(ع) ، یا زهرا (س) اشک از چشمانش سرازیر شود یا لااقل زجه ای ، فریادی بزند.

چند سوال : آیا باید حتماً در یک فضای تاریک و کاملاً احساسی اشک مخاطب را در آورد به طوری که اگر زیارت عاشورا ، دعای ندبه و  یا دعای کمیل هم قرائت می شود می گوییم " چراغها را خاموش کنید" ادعیه ای که خود مایه ی اندوه و تنبه انسان می شود و با قرائت آن انسان با خدای خود رابطه بر قرارمی کند  را از هدف اصلی دور می کنیم ! و هدف فقط می شود گریه و اشک .

آیا این کار برای متربیان خطر آمیز نیست؟ متربی ای که اگر روضه مکشوفه هم برایش خوانده شود و فضا محیا نباشد گریه نمی کند . چنین متربی ای را اگر به مناطق جنگی ببریم می گوید" هیچ چیز نداشت ! نه گریه ای بود و نه اشکی !" همه ی استفاده را در گریه و اشک می بیند.

این را باید متذکر شویم که نویسنده مخالف ایجاد فضای مناسب برای اشک و گریه نیست بلکه چنین فضاهایی لازم است . بحث در اینجاست که گاهی فضا آنقدر احساسی می شود که اصل در چنین کارهایی فراموش می شود . اصل هم ایجاد رابطه ی منطقی با اولیاء الله است . رابطه ای که فقط درون یک محیط خاص نباشد ، رابطه ای که استمرار داشته باشد و محدود نباشد . آیا ما متربیان را وارد چنین فضا هایی می کنیم ؟

چرا بعد از مراسم روضه و مناجات متربیان به دنبال کارهای اشتباه قبل خود می روند پس تأثیر این مراسمات کجاست ؟ او که زیاد گریه کرده بود و یا به اصطلاحی " مداح اشکش را درآورده بود " !

آیا نباید علاوه بر دغدغه محیط و فضای مراسم ، دغدغه ی محتوا و معرفت افزایی هم برای متربیان داشته باشیم ؟

در پایان باید گفت که اشک و عزاداری باید همراه با معرفت باشد به عبارت دیگر احساس همراه با شعور .بعضی ها خیلی احساسی هستنداما شعور شان پایین است بعضی احساس شان کم و معرفت و شعورشان بالاست اما حماسه شان کم است . غیرتشان کم است . متربی باید هم با احساس باشد و هم با شعور .

قرآن می فرماید : "الدمع مما عَرَفوا" (مائده / 83) بعضی برا اساس معرفت گریه می کند.

ولذا امام صادق ( ع)می فرماید : « به روزه و نماز مردم گول نخورید » و یا به عبارتی نباید گول ظاهر افراد را خورد ، گول اشک ریختن متربی را نخورید ممکن است کسی دو لیتر هم گریه کند ، ولی وقت ِ وقتش کم می آورد.